“Liefde is… als ik na een lange werkdag zorgvuldig mijn make-up verwijder,
terwijl hij die van haar, na zijn werkdag, zorgvuldig aanbrengt.“
Ik werk al een tijdje aan een boek met het verhaal over mijn leven met een transgender partner. Over de dingen die we meemaakten tijdens haar transitie, het avontuur dat we samen aangingen. Het wordt een verhaal met mooie, verdrietige, lieve en schurende ervaringen. En met hier en daar achtergrondinformatie. Voor wie voor eenzelfde soort avontuur staat of voor wie gewoon heel nieuwsgierig is. Hier volgt het eerste hoofdstukje:
Vrijdag 20 april 2018
Even omkleden
“Het klinkt misschien heel raar, maar ik heb zo’n behoefte om me om te kleden.”
Ik weet wat Koens woorden betekenen, ik had ze alleen niet horen aankomen. Het is vrijdagavond, we hebben net gegeten. Buiten, want het is uitzonderlijk mooi weer voor de tijd van het jaar. Zelfs nu nog komt het kwik in de thermometer ruim boven de twintig graden uit. Daarbij hebben we een tuin op het zuiden, en zitten we uit de wind. Met ieder een kop koffie hebben we net plaatsgenomen op onze loungebanken die in de hoek van ons terras staan. Floor, onze dochter, is een avondje uit met vrienden. Ik kijk onze tuin in, weet even niet waar ik anders moet kijken. Als ik mijn kop koffie oppak, merk ik dat mijn hand een beetje trilt. Ik zet mijn kopje weer neer en staar naar onze vijgenboom, die vol in de knop staat. Nog even en de bladeren zorgen voor een schaduwdak achter in onze tuin. En voor belemmering van de inkijk vanuit de woningen achter ons huis. Een koolmeesje verkent het vogelhuisje dat we in de boom hebben gehangen.
Koen kijkt me aan, zijn hoofd een klein beetje schuin.
“Oké”, antwoord ik. “Doe maar. We zien wel hoe het is. Voor ons allebei.” Koen glimlacht, geeft me een kus en vertrekt. De trap op, naar zijn werkkamer. Naar die kist waarvan ik alleen maar kan raden wat er allemaal in zit. Ik heb Koen alleen op foto’s in dameskleding gezien, niet in real life. Dat wilde ik nooit, ondanks dat wat ik op de foto’s gezien had er goed uitzag.
Koen neemt de tijd. Tijdens het wachten schenk ik mezelf een glas wijn in. Voor Koen zet ik een glas cola klaar. De kat springt bij me op de loungebank en nestelt zich tegen me aan, de volle lengte van haar rug drukt ze tegen mijn bovenbeen. Ze begint te spinnen als ik me blindstaar op een potje Wordfeud dat ik op mijn smartphone met een vriendin speel.
Ik hoor gehakte schoenen van de trap afkomen. Mijn telefoon leg ik op tafel, ik heb nog geen geschikt woord gevonden. Koen draagt een rok met panty’s eronder. Zijn voeten zijn gehuld in zwarte, elegante pumps met een bescheiden hak. Die rok trekt mijn aandacht: hoewel Koen behoorlijk slank is, verhult de rok een paar vrouwelijke heupen. Het lijkte wel of Koen opeens implantaten heeft. Daarboven, onder de lichte blouse, zie ik borsten. Geen al te grote, maar een bescheiden cup C die prima past bij de lengte en het postuur van de vrouw die voor me staat. Vrouw. Ik zie echt een vrouw. Een vrouw met halflang, mooi gekapt blond haar. Een vrouw met een zachte, lieve en tegelijk ook trotse blik in haar ogen. Hier staat heel iemand anders dan mijn kalende man met zijn hoekige kaaklijn.
“Je ziet er mooi uit”, zeg ik. Koen bedankt me vriendelijk en beleefd voor het compliment en gaat op de bank schuin tegenover me zitten. Op het puntje van de zitting. Zijn ene lange been slaat hij over het andere. Ik glimlach. We drinken zwijgend onze drankjes. Ik kijk de tuin in, die begint in volle bloei te komen. Koen volgt mijn blik. Ik kijk hem aan. Hij kijkt terug.
“Hoe voelt dat nou”, vraag ik.
“Ongemakkelijk, maar wel erg fijn.” Het blijft even stil, dan vraagt Koen hoe het voor mij is. Ik weet het niet precies. Ongemakkelijk is een passend woord. Floor zou het Awkward noemen. Toch is het niet vervelend. Die metamorfose doet duidelijk iets met Koen en dat doet iets met mij. Ik gun hem dit, en hij doet er niemand kwaad mee. Dat is ook wat ik heb gezegd toen ik Koen, inmiddels alweer jaren geleden, confronteerde met de bh-vulling die ik in onze slaapkamer gevonden had.
Die bewuste avond had Koen de bekentenis afgelegd over zijn drang om zich zo nu en dan als vrouw te kleden. Ik vond dat apart, en ik kon me er weinig bij voorstellen. Wel wist ik dat zoiets bestond. En dat het helemaal niks met mij of onze relatie te maken hoefde te hebben. Het was ook niks seksueels, daarvan wist Koen me te overtuigen. Hij was op dat moment ontzettend bang geweest mij kwijt te raken, maar hoewel ik niet kon zeggen dat ik zijn gevoelens begreep, durfde ik wel te stellen dat ik er respect voor had. Ik had er geen bezwaar tegen als Koen zich af en toe kleedde als vrouw, alleen dat ook zelf zien, daar had ik niet meteen zin in.
Langzaam maar zeker neemt ons gesprek deze avond zijn vertrouwde vorm aan. Ik ben nieuwsgierig, Koen beantwoordt open en eerlijk mijn vragen. Nee, hij experimenteert niet met make-up. Ja, dat zou hij best eens willen. Nee, hij wil niet nadenken over verdere stappen: zo af en toe verkleden is oké. En als dat in mijn aanwezigheid kan, is dat helemaal fijn. We hebben niet eerder zo veel over dit onderwerp gepraat, terwijl we allebei weten dat het altijd heeft bestaan. De laatste tijd steeds een beetje meer merkbaar. Zoals laatst, toen ik panty’s in mijn la vond die niet van mij waren. Met een glimlach had ik gevraagd of Koen ze terug wilde hebben. Ongeveer hetzelfde gebeurde met een broche die op de kaptafel in onze slaapkamer lag. “Ik denk dat deze van jou is”, had ik gezegd. Ik had de broche aan haar gegeven en er verder weinig woorden aan vuil gemaakt. Misschien voelt Koen zich door die luchtigheid gesterkt om vandaag die ene stap verder te zetten en zich als vrouw aan mij te tonen.
“Zullen we even van plaats wisselen?” Ik volg Koens blik naar het slaapkamerraam van de achterbuurman. Onze vijgenboog beneemt mij een groot deel van het zicht, nog net zie ik het puntje van een sigaret oplichten. Koen zit vol in het zicht van de achterbuurman.
Mooi geschreven inleiding tot veel, veel méér!
We kennen delen van jullie verhaal en zijn nog steeds … soort van Dankbaar voor jullie vertrouwen. Jullie liefde is een inspiratie en voorbeeld. En al zien we elkaar te weinig, jullie zijn in ons hart. Uitroepteken.
Lieffff! Dank jullie en insgelijks <3
Natuurlijk hebben jullie ook een plekje in het verhaal. xxx
Wat herkenbaar lieve Patricia maar ook zo mooi en liefdevol geschreven.
Blijf graag op de hoogte van je boek
Dank je, Mariëlle. Jij komt er ook in voor ;-). je kunt je hier aanmelden voor updates (als je dat nog niet hebt gedaan): Contact. En je aanmelding vervolgens nog even bevestigen. Dank je wel voor je belangstelling!
Ik wil graag op de hoogte blijven lieverds
Leuk Wilma, je kunt je hier aanmelden voor updates (als je dat nog niet hebt gedaan): Contact. En je aanmelding vervolgens nog even bevestigen. Dank je wel voor je belangstelling!
Het heeft mij nieuwsgierig gemaakt, ik ben geïnteresseerd in mensen , de benaming man of vrouw is voor mij totaal niet van belang, je bent hoe je je voelt.
Nieuwsgierig naar het vervolg van jullie “reis ” en ontdekkingen.
Fijn dit te lezen, Sandra. Thnx!
Ik ken alleen Kim die bij mij een prachtige inloopdouche heeft gemaakt.
Prachtig zoals je beschrijft hoe je zelf probeert mee te groeien in de transitie van Koen,
Ik wil er dolgraag meer van weten en als ik het qua ouderdom haal, wil ik beslist dat boek van jou.
Dank je, Henk. Ik zal proberen haast te maken, als jij probeert de tijd te nemen. X
Ik voel in dit hoofdstuk heel goed aan hoe die situatie bij jullie beiden was voordat Koen (en jij, Patricia) het besluit naam (namen) voor transitie. Dat heb je heel helder beschreven en in woorden omgezet en vertaald. Prachtig. Ik bewonder jullie besluit . Ik realiseer me dat het(met name voor jou, Patricia) een moeilijke beslissing is geweest.