Morgen is het Vaderdag. Met Moederdag kreeg ik van Kim en Floor ontbijt op bed, een bos bloemen en chocolade hartjes. In ons kleine gezinnetje is wel even ter sprake geweest of we ook voor Kim Moederdag zouden vieren, maar we hebben het nooit echt serieus overwogen. Het zou het alleen maar ingewikkeld maken: als Kim en ik allebei zijn vrijgesteld van alle huishoudelijke taken omdat het Moederdag is, en allebei ontbijt op bed moeten krijgen, dan zou Floor het er als enig kind opeens wel erg druk mee hebben. Bovendien past het ook wel bij Kim – die zich vol trots papa laat noemen – om Vaderdag te vieren en zich in de watten te laten leggen als een echte diva. Voor die diva ben ik nu op zoek naar een cadeautje, bij de drogist in het centrum van ons dorp. Een kleinigheidje, want het is tenslotte alleen maar Vaderdag, geen verjaardag. Sinds Kim openlijk vrouw is, is het opeens zoveel gemakkelijker om cadeautjes voor haar te kopen. Er is ontzettend veel keus in dingen die ze nog niet heeft en dingen waarvan ze nooit genoeg zal krijgen: parfummetjes, handtasjes, kettingen of oorbellen, make-up. Ik heb geluk, er is een enorme doos met oogschaduw, ongeveer formaat A4, in de aanbieding. Dat wordt het, besluit ik, en ik leg de doos in mijn winkelmandje.
“Is het een cadeautje”, vraagt het meisje bij de kassa.
Ik voel hoe mijn mondhoeken als vanzelf opkrullen. Zal ik? Eigenlijk denk ik niet eens echt na over het antwoord.
“Ja, voor Vaderdag.”
Het meisje heeft net de doos met oogschaduw gescand en kijkt naar me op. Mijn mondhoeken zijn nog steeds opgekruld.
“Sorry, wat zei u?”
“Laat maar”, zeg ik. Ik wil het ook niet al te ingewikkeld maken. “Ja, het is een cadeautje.”
Met de mooi ingepakte doos oogschaduw met een strik erop loop ik tevreden de deur uit. Bij de Albert Heijn, een klein stukje verderop, ga ik naar binnen om afbakcroissants te kopen voor het ontbijt. Dat wordt natuurlijk een ontbijt op bed, dat ik waarschijnlijk samen met Floor zal klaarmaken. Ik heb er nu al zin in, in morgen. We lijken net een gewoon gezin.
Erg leuk weer…. we kijken echt uit naar het boek 😀
Wat een heerlijk verfrissend gevoel voor humor. Mijn mondhoeken krulden ook op 🙂
Ha, je laatste zin…. Het is nooit in mij opgekomen dat jullie géén ‘gewoon’ gezin zouden zijn. Simpelweg omdat ik gewend ben aan jullie zoals jullie zijn. Voor mij is dat ook gewoon. 😘
Daarom ben ik zo blij dat jij ook in mijn verhaal bent verschenen 🙂
Ooh ja… mijn eerste Moederdag was magisch… alternatieve Moederdag noemde we het. Mijn lieve ex vrouw was daar zeer supportive in. Leuk om te lezen!
Alternatieve Moederdag, die vind ik ook mooi! Je bent dus ook trans ouder, begrijp ik. Mag ik vragen hoe jouw kind(eren) jou aanspreekt/aanspreken? Onze dochter zegt nog papa en zij (papa dus) vindt dat prima (ook als het in het openbaar hilarische reacties oplevert ;-)). Ik kan me voorstellen dat dat voor iedere trans ouder weer anders is.